Yvonne Achterkamp (1984) schrijft van jongs af aan gedichten en muziek. Toen zij in groep 3 van de basisschool de vraag kreeg wat zij later wilde worden, antwoordde zij met een gedicht met de titel: ‘Ik wil dichter worden.’ Het inzicht dat je dichter niet hoeft te worden, maar vooral kan zijn, kwam met de jaren.

In 2003 verhuisde Achterkamp voor haar studie vanuit Apeldoorn naar Leiden, waar zij met heel veel liefde en plezier is blijven wonen. Met een achtergrond in de archeologie en opsporing, zag zij delen van de stad die voor anderen vaak verborgen blijven. In de schaduw en onder het oppervlak.

Vanuit haar oprechtheid en kwetsbaarheid weet zij te raken, dicht onder de huid. Als stadsdichter wil zij daarmee vooral het publiek uitnodigen om echt contact te maken. Met de stad, de beleving en elkaar. Juist in een tijd waarin we de wereld steeds meer zien door een digitaal filter. Daarbij wil zij lezers en luisteraars meenemen op onderzoek naar de magie van het alledaagse, waarbij zij verleden en legenden laat overlopen in de actualiteit en dat wat er leeft in de stad. En dat wat nodig is.

Als (kandidaat)stadsdichter van Leiden, deelt Achterkamp vanuit liefde, verbinding, troost, frustratie, beweging, hoop en vooral vanuit trots om Leidenaar te zijn.